İnsanların bile acımasızca birbirlerini katlettiği dünyamızda; en büyük öğretileri bize sunan, sevgiyi anlatan ve yaşatan hayvanları ne kadar görmezden gelebiliriz ki?

Kendi egolarımız sonucunda döktüğümüz gözyaşlarımızı ufacık diliyle yalayan kedimizi; düştüğümüzde korku ve endişe ile etrafımızda fır dönen köpeğimizin yüreğini ancak böyle durumlarda mı anlayacağız?

Yavrularını koruyan anne aslan edasıyla etrafta dolaştığımız sürece zaten kimseye şans tanımıyoruz, bu hayatta bir de sokaklardaki hayvanları mı görelim?

Kariyer ve para hırsımız söz konusu olduğunda, avının peşindeki kurnaz tilkiyi çok iyi örnek alıyoruz. Ama unutmamalıyız ki o sadece doğasının gereğini yapar. Yaşamını sürdürmek için karnını doyuracak kadarını avlar.

Avlanmak için baraj kuran su samurunun çalışkanlığı ve zekasını herkes takdir eder, ama eşine ve yavrularına bağlılığını pek kimse bilmez. Ya da bilir de, işin o yönüyle ilgilenme gereği duymaz.

Eşini aldatan leyleği sürüden attıran ortak eylemin arkasındaki güç nedir? Hiç düşündünüz mü?

Gerçekler uzakta değil içimizde, yüreğimizde. Bunu görmek için etrafımıza bakmak, hayvanları tanımak yeterli. Bize insan olmayı, sevgiyi öğreten hayvanlara yapabileceğimiz en iyi teşekkür, onları korumak ve yaşam haklarına saygı göstermektir.